
Verbonden door Wetenschap
Fragment 2
Gespannen, maar ook verlangend kijkt ze naar hem op: ‘Ik weet niet goed…’ stamelt ze, maar hij smoort haar woorden in de kiem door een streelzachte aanraking van zijn lippen op de hare.
‘Ik kan het verlangen naar jou niet meer temperen, ik kan er niets aan doen. Ik wil je al sinds de dag dat ik je voor het eerst zag. Ik moet toegeven aan dit gevoel, ik kan niet anders. Ik hunker zo naar jou, alstublieft laat me je aanraken.’ Ze dacht aan hun eerste ontmoeting in zijn kantoor en de indruk die hij toen al op haar had achtergelaten. Als ze heel eerlijk tegen zichzelf was, moest ze toegeven dat ze hem sindsdien eigenlijk geen seconde uit haar hoofd heeft kunnen bannen. Wat ze echter niet weet, is dat Sebastien haar al veel eerder had opgemerkt.
Zijn groenblauwe ogen boren zich in de hare, op zoek naar een antwoord op zijn vraag. Wanneer dat niet komt, kust hij haar nogmaals teder en zacht, en ze kan niet anders dan daarop te reageren. Ook al voelt ze zich onzeker, het is gemakkelijk om zich te laten leiden door zijn lippen die precies lijken te weten wat ze willen. Ze voelt hoe zijn handen haar wangen aanraken en hoe zijn mond de hare dwingt hem toe te laten. Op het moment dat ze zijn tong tegen de hare voelt, lijkt de wereld rondom hen te vervagen. Ze beantwoordt zijn kus met haar tong en haar armen, die tot dan doelloos langs haar lichaam hingen, vinden als vanzelf hun weg naar zijn middel. Het is nu nog enkel hij en zij. Zij tweeën. Zijn kus wordt intenser en ze geniet van het genot dat door
haar lichaam raast, voortgestuwd door haar bloed dat zich razendsnel verplaatst tot in haar hersenen. Ze voelt hoe zijn handen haar hele wezen nog dichter naar hem toetrekken alsof hij haar met huid en haar wil verslinden.
‘Oh, dit is niet genoeg, bij lange na niet genoeg,’ en hij slaakt een diepe zucht alsof hij alle opgehoopte spanning uit zijn lijf blaast. Voor ze het goed en wel beseft, dragen zijn sterke armen haar de trap op en even protesteren haar ontwakende gedachten omdat de hitte die door haar aderen raasde, bekoelt. Ze voelt de zachte lakens van zijn enorme bed onder zich en zijn verrukkelijke mond neemt weer bezit van de hare. Ze kan nu alleen nog maar denken aan hoe het zou voelen hem in haar te hebben, haar lust met hem te delen. Ze laat zich leiden door dit gevoel en trekt hem zo mogelijk nog dichter naar zich toe. Haar handen vinden hun weg over zijn lichaam, zijn haren, zijn brede sterke schouders, zijn prachtig gevormde billen. Het lijkt alsof hij op dat teken gewacht heeft, het stilzwijgend signaal dat ze nu geeft waarmee ze hem vrijgeleide geeft haar aan te raken, haar lichaam te verkennen, want zijn handen glijden naar haar borsten. Ze voelt de erotische spanning oplaaien wanneer hij over haar tepels wrijft, een druk die ze door haar blouse en bh door voelt. Ze kromt haar rug en trekt aan zijn broekriem, want ze wil hem naakt en wel nu meteen. Het is onvoorstelbaar en tegelijkertijd zo onwerkelijk dat hij – de grote baas van SSlab – nu bij haar is en haar bedekt met zijn lichaam. Zelfs al zou ze dit dromen, dan nog zou ze het niet geloven. Nog nooit, in de letterlijke zin dan, is ze overvallen geweest door zulk een verlangen als nu. Nog nooit eerder is ze zo ver gegaan met een man. Ze heeft dan ook nog nooit eerder de behoefte gehad om iemand tot dit niveau toe te laten. Ze moet even slikken als ze denkt aan de snelheid waarmee hij haar gevoelens kon laten oplaaien en de intensiteit van haar eigen verlangen. De bijna oerbehoefte die ze nu voelt, is zelfs sterker dan haar schaamte over het feit dat ze zich volledig laat gaan. Ze herkent zichzelf niet meer. Wie is deze wellustige vrouw die zich opkrult tegen deze bijna vreemde man? Haar gedachtegang wordt onderbroken wanneer hij zich opricht en behendig zijn broek naar beneden rolt. De blik is zijn ogen is onstuimig, er straalt zoveel vuur vanuit dat ze het nog warmer krijgt. Zijn handen vinden de zoom van haar blouse; luttele seconden later ligt deze op de grond. In bijna één beweging volgt ook haar bh. Even blijft hij haar doordringend aankijken met zo’n gretige blik dat het schaamrood op haar wangen komt.
‘Zo fucking mooi,’ fluistert hij. ‘Wat heb ik hiernaar gesmacht.’
Geprikkeld?
Scheele stond de hele tijd achter me alsof hij wachtte op een teken van mij. De stilte was oorverdovend. Ik was me enorm bewust van zijn aanwezigheid, zo dicht bij mij dat ik mezelf ervan moest weerhouden het op een lopen te zetten.